De pyreneeen over.

Woensdag 10 juni, van St-Jean Pied de Port naar Roncevalles , 28 kilometer. Vandaag de als zwaarste beschreven etappe , de oversteek van de Pyreneeen gemaakt. Vanuit bergsport oogpunt gezien niet erg interessant, maar wel erg mooie uitzichten en gelukkig mooi weer, droog en zonnig.De oversteek, betekent 1250 meter stijgen en 28 km afstand te lopen. Veel mensen laten zich dan ook zo hoog mogelijk brengen met een busje of laten hun rugzak overbrengen. Het gezelschap en de dynamiek van het reizen verandert enorm na St-Jean-Pied de Port. In Frankrijk op de route met drie of vier mensen nu met een 80 of zo iets.Ook de samenstelling is enorm gewijzigd, eerst alleen Franse mensen, althans die ik heb gezien, nu vanuit de gehele wereld, ook veel jonge mensen. De gites in Frankrijk 3 of 4 plaatsen, nu slaap ik in een gite met 120 bedden. Het zal even wennen zijn, maar zeker interessant. Gisteravond in de gite in St- Jean afscheid genomen van de Franse medepelgrims. De door Nederlanders georganiseerde prive gite ¨Cemin de Espri¨ is echt ongelooflijk goed, deze mensen doen dit ¨werk¨met inzet en liefde. Wat me toch wel bijzonder opvalt is dat Nederlandse mensen ontbreken op de route. Vandaag en zeker gisteren toch al veel mensen gezien en gesproken, ik heb alleen een koppel mensen uit Nederland getroffen die de reis met de fiets maken. In een van mijn vorige berichten had ik het over de lichamelijke of andere moeilijkheden die je kunnen overkomen. Zelf heb ik een aantal weken gevoelloze voorvoeten gehad, dat klinkt gek maar dat doet verdraaid pijn!! Bij mij was van elke voet de drie middelste tenen en het eerste deel van de voet verdoofd. Ik heb mijn voeten meer ruimte gegeven door mijn schoenen losser te laten vooral voorin.Het probleem is nu over. Blaren heb ik tot op heden niet gehad, wel soms onwillige spieren, in bijvoorbeeld een bovenbeen. Inmiddels heb ik begrepen dat dat vooral komt dat ik geen rustdagen inlas. De mensen thuis, directe familie, mis ik nu toch wel behoorlijk, elke dag bel ik even met Jannie zo blijf ik een beetje op de hoogte van het wel en wee van het ¨thuisfront¨. Aan de andere kant is het op pad zijn een levenswijze geworden,ook elke dag in een ander bed op een andere plaats slapen went. Ik heb kennis gemaakt met een Zwitserse man die niet hoeft te werken en dat ook niet doet, die eigenlijk steeds op reis is. Hij heeft de Camino negen keer gelopen, en hij zegt dat hij niet naar huis terug verlangt,hij vindt het mooier om steeds nieuwe situaties te ervaren en andere mensen te ontmoeten. Goed ik ben benieuwd hoe ik de drukte op de camino zal ervaren. Op dit moment nog erg inspirerend energie gevend ik laat het bvolgende keer weten, hartelijke groet

Woensdag, 10 juni van st- Jean-Pied-de- Port naar Roncesvalles, 26km.
De als zwaarste beschreven etappe gaat mij prima af. Het is wel bijzonder met zoveel pelgrims op pad te zijn. Vooal in de ochtend zijn er wel veel op de route.In de middag loop ik weer bijna alleen. Het is heerlijk weer, helder en goede temparetuur. Er staat een enorme wind waar ik soms echt tegenin moet klimmen. Ik heb het gevoel dat het zo ongeveer moet zijn als je uit een vliegtuig springt. De huid van mijn gezicht fladdert echt. Het moet wel windkracht 12 of 13 zijn. Om twee uur ben ik te Roncesvalles.De herberg wordt geleid door Nederlandse vrijwilligers via het genootschap van st. Jacob.