Het bergland van Galicie

De laatste dagen loop ik weer door prachtig mooi berglandschap, het is groen en het kan er behoorlijk regenen. Het autonome Galicie is een bijzonder stuk Spanje. Er wordt geen Spaans gesproken.Er worden veel koeien gehouden, kortom een bijzonder stukje Spanje. De paden zijn goed en lopen door prachtig gebied. Misschien vind ik dit landschappelijk wel het mooiste stuk van de gehele reis. Ook de mensen zijn hier wel wat anders dan wat ik tot op heden heb meegemaakt, wat geslotener, minder aandachtig voor de passerende pelgrim. Dit stuk van de camino is ook commercieeler, het is er immers veel drukker omdat veel fietsers hier starten en de laatste 200 km afleggen en lopers de laatste 100 km, omdat dat genoeg is om een creditial te verkrijgen. Er zijn veel Spaanse jonge mensen onderweg. Ik heb begrepen dat zij de creditial willen om deze op hun C.V. te zetten.Dat is hier goed voor het aan zien, je moet als Spanmjaard de camino eigenlijk wel gedaan hebben, ook al is het maar 100 KM. Veel heb ik niet met deze pelgrims. Het komt vaak voor dat mensen groepjes vormen en weken met elkaar optrekken.Ik blijk toch een beetje een afwijkend patroon te hebben, ik loop ongeveer 35 tot 40 KM per dag en dat doen niet veel mensen. Ik tref dan ook maar een paar dezelfde mensen wat vaker.Voor mij is dit geheel okee. Ik probeer de drukte te mijden door in kleine prive auberges te slapen. Dat vind ik meestal toch fijner, ook omdat je gemakkelijker contact heb in een plaats met relatief weinig mensen dan in grotere gezelschappen.
Maar dat zegt wellicht meer over mijzelf, voor een ieder individu zal dat wel anders zijn. Inmiddels ben ik op 90 KM van Santiago aangekomen. Tot op heden heb ik steeds meer dan 30 km per dag gelopen dus nog drie dagen. Het geeft nu al een wat vreemd gevoel dat het eindpunt nadert en de reis zal eindigen. Ik heb er dubbele gevoelens over, aan de ene kant wil ik versnellen om het af te ronden en aan de andere klant wil ik vertragen om het langer te laten duren. Ik neem in elk geval de tijd om pelgrim af te worden. Ik stel me nu voor dat ik 1 of 2 dagen te Santiago blijf. En dan wellicht te voet naar Finistere, de laatste 90 km. Ik stel me voor dat ik daar dan een paar dagen blijf en zwem in de oceaan. Verbrand volgens de trataditie dat wat ik niet meer nodig heb en reis naar huis. Speciaal voor Ryshomaro: Natuurlijk maken we er een feestje van als ik thuis ben, verzin maar wat je leuk vind, dan gaan we dat doen!!! Aan een ieder de hartelijke groeten: Ultrea!!

Woensdag 24 juni van Religos naar Leon, 24 km. In Leon is het een feestweek, ik kom er niet achter waarom precies. Het is een bijzonder mooie en gezellige stad. Veel mooie oude gebouwen, prachtige cathedraal en kerken, smalle straten, pleinjes met terrassen en barretjes. Er zijn allerlei activiteiten in de stad. Ik vermaak me er best door te kijken naar de mensen. Er zijn veel oudere mensen in de stad die daar een beetje zitten en met elkaar praten. Oud en jong met elkaar en door elkaar. Ik slaap in de auberge van de zusters van de liefde. Ik hoor op de Camino radio dat Adrie gisteren in Leon was. Dan is hij slechts een dag sneller dan ik. Ik had verwacht dat hij al verder zou zijn.

Donderdag 25 juni van Leon naar Santibanez de Valdeiglesias, 42 km. Het is prima wandelweer. In de middag valt er zelfs een klein drupje regen. Het is te merken dat ik de Meseta achter me heb. Het lopen gaat prima. Ik ben om een uur of twee al in een mooi dorpje, Hospital de Orbigo. Ik drink en eet hier wat en besluit nog wat door te lopen. Santibanez is een heel klein dorpje zonder bar of winkels. Als ik aankom in het dorpje tref ik een Duits stel die staan te schuilen onder een afdakje.Zij bezweren mij niet naar de auberge te gaan. Zij zijn er geweest en hebben besloten terug te lopen naar Hospital de Orbigo. Als ik probeer er achter te komen waarom zeggen ze dat er paters en andere vrome mensen in de auberge zijn, wat niets voor hen is. Ik merk op dat dat mij niet uit maak, ik heb al zo veel gezien en zeg dat dat toch een mooie ervaring kan zijn. De Camiono is toch juist bedoeld voor avontuur en ervaren. Ik ga natuurlijk naar de auberge. Kennelijk heb ik ze moed ingesproken want ze sjokken achter me aan.Al daar aangekomen tref ik een bijna lege auberge met een paar jonge pelgrims waarvan er een een cdje heeft opgezet met gregoreaanse muziek. Verder geen religieuze mensen te zien. Ik zoek een beheerder die niet te vinden is. Ik installeer me en neem een douche. Er is een prima tuin, verder is het nogal een primitieve omgeving. Het Duitse stel is toch niet gebleven, kennelijk voldoet het niet aan de standaard. Later komt er een Italiaanse man die de gite bestiert uit zijn siesta. Ik krijg een biertje en hij schrijft me in. Hij vertelt dat hij een van de eerste slachtoffers is van de kridiet crises is. Hij werkte bij een bank en is drie jaar geleden al ontslagen. Sinds die tijd woont hij in de auberge. Hij maakt mintthee met verse mint uit de tuin, lekker!
Er komt een heerlijke maaltijd op tafel. Sommige zeggen dat dit het beste eten van de gehele Camino is. Alles zonder vlees, Risoto, sla, tortilla, aardappelen gekookt in tomaten saus, wijn en kaas, heerlijk!

Vrijdag 26 juni van Santibanezde Valdeiglesias naar Rabanal del Camino 32 km. Het is heerlijk wandelweer, fris en bewolkt. In de kleine dorpjes waar de route doorheen loopt zijn er veel ooievaars te zien, soms in de lucht maar vaak op de kerktorens. De route loopt door het mooie gebied van Paromo. In Astorga bezoek ik de cathedraal en koop eten dat ik uitgebreid op het pleintje voor het kasteel dat door Gaudi is ontworpen nuttig.
In Astorga ontmoet ik een jonge Duitse man die ik eerder in Vezaly heb ontmoet. Hij reist met een tentje. Hij heeft problemen met zijn voeten en hij is op zoek naar een arts. Rabanal del Camino is een aardig plaatsje, ik slaap er bij de auberge van de Engelse vereeniging Confernity off Saint James. Vrijwilligers runnen de gite. Op dit momen is er een stel uit Japan en en man uit Engeland. Het is echt een prima auberge. 'S-Middags is er thee met koekjes en er wordt een goed ontbijt geserveerd. Alles is prima verzorgd en schoon. Vrije gift.

Zaterdag 27 juni van Rabanal del Real Camino naar Ponferrada, 34 km. Prachtig berggebied mooie paden.de route loopt naar een hoogte van 1504 meter. Het is fris en mistig Daar op het hoogste punt van de route staat het Cruz de Ferro. Daar laat elke pelgrim een steen achter als symbool voor dat wat hij of zij kwijt wil. Ook ik heb mijn steen meegenomen van uit huis en laat hem hier achter. Voor vele pelgrims is dit het hoogtepunt ven de reis. Het is nog maar 203 km naar Santiago. Ik slaap in een grote gemeente auberge van Poferrada. Het is een nieuw pand maar ik vind het niet aan te bevelen, gehorig grote zalen en wiebelende bedden. Geen gezellige sfeer. Ponferrada is wel aardig maar voor mij niets bijzonders.

Zondag 28 juni van Ponferrada naar Portella. De eerste tien kilometer uit Ponferrada zijn niet mooi. De route loopt veelal door stedelijk gebied. Ik ben vroeg op pad gegaan en ik zie de gehele ochten niet een pelgrim. Net buiten de stad is er kennelijk een groot feest geweest. Er zijn veel lopende en in autos rijdende feestgangers. Veel minstens aangeschoten mensen. Er heerst geen fijne sfeer. Alles is dicht en stil alleen de dronken lieden op straat. Later op de dag wordt dat natuurlijk anders. Toch qua omgeving een minder interesssante dag. Als ik door Portella komt heb ik er genoeg van voor vandaag en besluit te blijven. Ik verblijf in een soort van hotel met voorzieningen voor pelgrims. Het eten is goed, alles is schoon , maar er heerst geen pelgrims sfeer.In het dorp is niets te zien, ik heb alle tijd om uit te rusten.

Maandag 29 juni van Portella naar Triacastela 37 km. Door het bergland van Galicie, via O Ceibreiro. Goed wandelweer, zo nu en dan wat neerslag, soms loop ik met de poncho. het landschap toont zich bijzonder door de mist afgewissseld mat zon en neerslag. Ik kan wel fotos blijven maken, het wisseld steeds van kleur en uitzicht.Ik slaap in de auberge del perigrinos van de gemeente en ik haal eten bij de suppermarkt. Ik maak zelf iets met gerookte zalm, tomaten, kaas en veel fruit.

Dinsdag 30 juni, van Triacastela naar Portomarin, rond de 40 km. Het is goed wandelweer, toch gaat het zwaar vandaag, in het begin van de gdag is het weer echt werken om vooruit te komen. Ik neem mij voor na ongeveer 25 km te stoppen. Ik kom op een bepaald moment samen te lopen met een zeer praatzame en gezellige Duitse man. Het lopen gaat weer als vanzelf en als we om ongeveer twaalf uur in een dorpje komen heb ik de 25 km er op zitten. Ik haal eten in de supermarkt en de Duitser eet en drinkt wat in een barretje. Ik besluit om door te lopen en loop na enige tijd op met Mie, een vrolijke Belgische dame. Voor we het weten zijn we in Melide en heb ik er weer 39 km op zitten. Ik blijf hier en ga de stad in drink wat en ga om en uur of zes een pulparia binnen. Ik kan er nog eten, er zijn nog wat andere pelgrims. Het is een grote tent, de bediening is bezig met schoon maken, er wordt verse zaagsel op de grond gestrooid. De pulpo is fantastisch, heerlijk!! Met en hele fles witte wijn er bij smaakt het bijzonder. Op enig moment komt Bennois aan en hij eet een portie met een fles rode wijn. Als hij dat op heeft, heeft hij nog wel zin en bestelt nog een portie deze keer met een fles witte wijn. Ik ga naar de auberge en wil even wat uitrusten. Als ik later wakker schrik is het 23oo uur en lig ik met mijn kleren aan op bed. Ik ga naar het toilet en tref daar Bennois die net aankomt lopen. Hij heeft duidelijk wat te veel op.

Donderdag 2 juli van Melide naar Pedrouzo Arca, 33km. Ik loop in de middag op met Wim de eerste Nederlander die ik ontmoet op de route in Spanje. Wim is gestart in Arles, en is een week of zes onderweg. Het is goed om weer eens uitgebreid in het Nederlands van gedachten te kunnen wisselen.
De route loopt de laatste dagen nog al eens door ecalyptus bossen. De bomen verspreiden een heerlijke geur. In Pedrouzo slapen we in een prima prive auberge.