Door de braadpan van Spanje

Ik word echt getroffen door de reacties van de mensen die me een beetje kennen en mee kunnen voelen wat er achter de woorden schuilt. Taal is erg beperkend, zeker voor mij in het hier en nu. Dank voor de mooie woorden, de wisseling van gedachten en de support. De afgelopen dagen loop ik door de Meseta (een hoogvlakte omringd door bergen).In de boekjes over de tocht wordt de Meseta meestal als saai en vooral moeilijk om door te komen beschreven. Er is goed beschouwd geen afleiding, dus je bent echt alleen en op jezelf aangewezen. Kennelijk vinden veel mensen dat bedrijgen of vervelend. Het is ook stil op de route, in de auberges zijn soms maar zeer weinig mensen. Een stuk of tien waar er voor 30 mensen plaats is. Aan zo,n eigenaar heb ik gevraagd hoe het komt dat er voor Burgos veel mensen op de weg zijn en daarna niet meer. Volgens hem nemen veel mensen de bus naar Leon en pakken de Camino daar weer op. Voor mij is het juist een mooi gebied, licht golvend terrein, eindeloze uitzichten over korenvelden. Rechts de besneewde toppen van de Picos de Europa. En geen aflijding helpt om naar binnen te kijken en dat was een van de redenen waarom ik op deze wijze op reis ben, dus voor mij prima. De fietsers zijn hier wel. Het is wel warm, maar de warmte wordt getemperd door een Noordwestelijke wind die vanuit de oceaan over de bergen koele lucht aanvoert. Komt de wind echter vanuit het Zuidwesten dan is het hier binnen no time 40 graden of meer. Dit gebied wordt dan ook de braadpan van Spanje genoemd. Ik heb dus wel geluk met het weer. De regen wordt door de bergen tegengehouden, dus heldere luchten en in de ochtend fris. Dat niet een ieder er hetzelfde over denkt blijkt, ik liep een Hongaars meisje voorbij die tijdens het wandelen een boek trachtte te lezen!! Ook zie je mensen met oordopjes in om afgeleid te worden door muziek. Vaak merk ik dat deze mensen niet open staan voor dat wat de Camino uniek maakt, namelijk, dat je met iedereen praat en contact heb. Soms loop je een aan tal dagen synchroom met mensen waar je dan mee gaat eten en waar het contact wat dieper gaat en wat langer duurt. Maar het is altijd weer loslaten omdat een ieder zijn eigen weg dient te gaan, althans zo zie ik het. Ik sprak een Nederlands stel die de reis met de fiets maken en ze merkte op dat in dit gebied met de wind in de rug ze zonder veel moeite 130 km per dag konden fietsen. Dat is best veel!! Het lopen in een gebied als de Meseta is vooe mij ook wel eenvoudig in die zin dat er geen hoogte verschillen zijn, dus schiet het als vanzelf wel op, de afgelopen vier dagen heb ik gemiddeld 40 KM gelopen. Ik start ongeveer om ongeveer zes uur en loop door tot een uur of drie vier. Inclusief eten, drinken, rusten en alles wat je zoal moet doen om als mens in leven te blijven, loop ik dan zo ongeveer 4 KM per uur. Echt vermoeid word ik op dit moment niet meer, voorwaarde is wel dat ik blijf eten!! Als ik te weinig eet merk ik dat gelijk, dan moet ik echt gaan werken om vooruit te komen en begin ik te slingeren als een dronken zeeman. Het pelgrimeren gaat ongeveer als volgt: ik zet geen klok, maar word wakker van geluiden van vertrekkende pelgrims. Na een minuut of tien loop ik buiten en na een ongeveer een uur of iets langer is er meestal wel een bar, waarbij je hier in Spanje ook kunt eten. Dan eet ik een bokadillo, een stuk stokbrood met het een en ander er op met een kop koffie. Er is ongeveer wel om de anderhalf of twee uur een dorpje en daar eet en drink ik dan wat. Als er een winkeltje is eet ik wat fruit en yoghurt, en zo scharrel ik de dag door. Het is dus ook te beschrijven als een lang soort kroegentocht. 's-Avonds is er meestal wel een restaurant die een "menu del peregrino" aanbiedt, drie gangen met wijn voor negen of tien euro. In Spanje is er eten genoeg en overal te koop. Ik ben nu in een dorpje op 24 KM afstand van Leon. Om een uur of twaalf ben ik daar en dan blijf ik daar om de stad te bekijken, men zegt dat Leon erg mooi is om te bekijken en een fijne stad om te zijn. Een ieder hartelijke groet.

Zaterdag 20 juni van Burgos naar Castrojeriz,41 km. De eerste 10 km na Burgos zijn niet mooi of interessant. De route loopt door de voorstad en industrie gebied van Burgos.Daarna begint de Meseta.Ik vind dat prachtig. Mooie vergezichten niets dan golvende graanvelden met zo nu en dan een klein bergje. Rechts de bergen van de Picos de Europa. De Picos houdt de oceaanwinden tegen vandaar dat dit gebied droog is. Het is warm vandaag en er staat een harde wind vanuit het oosten.In de ochtend denk ik wel windkracht 6 in de middag wat minder. Het lopen gaat prima. Ik slaap in een prima hostal. Zeven en een halve euro inclusief ontbijt. Vandaag weer mooie gesprekken met mensen vanuit Australie, Nieuw-zeeland, Canada, Zweden, enz. Het boeit me enorm wat mensen uit dergelijke landen drijft om hier in Europa de Camino te lopen.
Zo loopt er een vrouw die uit Australie die de Camino voor de vierde keer loopt. Als ik probeer uit te vissen waarvoor komt het eigenlijk niet veel verder dan dat ze denkt dat dit de enige route op de wereld is waar je zoveel verschillende culturen kan treffen. Ze vindt het een unieke ervaring.

Zondag 21 juni van Castrojeriz naar Villalcazar de Sirga, 40 km. Ik vertrek vroeg, het gaan over de Meseta is nog steeds mooi voor mij. Het is erg leeg en als ik in de middag doorloop dan zie ik geen enkele pelgrim meer. In Villalcazar De Sirga overnacht ik in de auberge del perigrinos van de gemeente. Er is een Poolse jonge vrouw die voor veertien dagen als vrijwilliger de auberge bestiert. Als ik om ongeveer vier uur aankom zijn er slechts drie mensen in de auberge. Later komen er nog wat pelgrims. Ook Bennois en Serge twee Franse pelgrims komen er. Ik ontmoet hen nogal eens, beide spreken Engels. Ik heb een mooie tijd met hen.

Maandag 22 juni van Villacalzar de Sirga naar San Nicolas del Real Camino, 39 KM. De wind is vandaag veel minder en daardoor voelt het warmer aan. Vandaag is er een stuk over de Meseta waarin gedurende 17 km niets is. Geen schaduw, geen boom geen water. Er wordt voor gewaarschuwd om extra water mee te nemen enz. Halverwege de "oversteek" blijkt dat er toch een soort van mobiel barretje is ontstaan. Dus valt het allemaal wel mee met die ontberingen. Ik overnacht in een prima prive auberge, met zes bedden op een kamer. Maar er zijn maar weinig gasten. De auberge heeft een mooie tuin en is erg gastvrij.Prima adres.

Dinsdag 23 juni van San Nicolas del Real Camino naar Religos, 39 km. de dorpjes waar ik doorkom zijn bijzonder om te ervaren. Er zijn hier in de Meseta weinig middelen om huizen van te bouwen. Veel huizen zijn uit leem, "adobe" genoemd opgetrokken. Het ziet er niet altijd erg solide uit. Er zijn relatief weinig lopers op pad, wel veel fietsers. Het zal zo zijn dat er niet veel lopers door de Meseta gaan. Ze nemen dan de bus naar Leon. Voor fietsers is dat natuurlijk geen optie. Ik verblijf in een prima auberge te Religos. Er is geen winkel in het dorp, wel twee barretjes. De barretjes zitten vlak bi elkaar en de uitbaters zijn geen vrienden van elkaar. Met grote bizarre teksten op de buitenkant van de bar probeert de een de klanten van de ander te verleiden. De terrassen zijn ook aan elkaar gesitueerd. Beide op ongeveer 30 meter van de barren. De stoelen en tafels zijn verschillend rood en groen. Als je op rood zit kan je natuurlijk allleen bij de "rode bar" bestellen en andersom. Ik denk dat er een bar te veel is in het dorp.