Ver lopen voor en fles wijn.

Vandaag in St- Jean -Pied- de- Port gearriveerd. Het lopen door de Pyreneeen, is mooi en soms inspannend. Na het gebied van Les Landes, dat hoofdzakelijk uit bossen en een beetje landbouw bestaat is het lopen door een berggebied weer een mooie afwisseling. Vandaag heb ik gevoelsmatig tweederde van de voorgenomen reis afgelegd.ik ben 67 dagen onderweg en 1876 en een halve km afgelegd. Tot op heden was de weg eenzaam of anders gezegd erg rustig. Gisteren voor het eerst in Ostabat, waar drie routes bij elkaar komen, drukte ervaren. Tot op heden waren er ongeveer drie tot zes mensen op de route. gisteren in een gite overnacht met 30 medepelgrims, dat is even wennen.Vandaag ben ik vroeg in St.Jean aangekomen en bij het binnenkomen van de gite "L-Espri- du Chemin" werd ik zeer warm ontvangen, met een " welkom Pleun" op het kussen en kreeg ik een mooie fles wijn met een kaart met tekst, die daar door Marien en Elly Leque voor mij is neergezet. Heel hartelijk dank voor dit gebaar. Ik mag hier maar 15 minuten internetten dus moet het kort houden.Het gaat prima met mij, zowel lichamelijk als geestelijk geen problemen.Morgen over de Pyreneeen Spanje in!! Een ieder de hartelijke groeten, tot een volgende mogelijkheid.

Woensdag 3 juni Van Roqfort naar Mont de Marsan, 29 km. Het is weer erg warm en in de bossen van Les Landes is er geen wind. Het is niet eenvoudig om door de bossen heen te komen. In het vroege voorjaar is er een hevige storm geweest die een enorme schade aan de bomen heeft veroozaakt.
Soms liggen de bomen geveld of afgeknakt over honderden meters achter elkaar over het pad. Dan is het klauteren en klimmen geblazen. Het is een enigsinds gevaarlijke onderneming. Ik heb dan ook met Adrie afgesproken om in de weinige dorpjes waar we doorkomen op elkaar te wachten bij de kerk, om elkaar een beetje in de gaten te kunnen houden of we er doorkomen zonder problemen. Dat gaat niet goed , Adrie loopt uiteraard vooruit en als ik in een dorpje, in de schauduw van de kerk eet, drink en wacht, blijkt later dat Adrie door is gelopen en op een terrasje te hebben gezeten. Het is niet altijd eenvoudig om je aan afspraken te houden. Te Mont Marsan slaap ik met Adrie en Dominiqeu, in een kamer in een prima hotel.

Donderdag 4 juni, van Mont de Marsan naar Saint Server, 20 km. Ik ben vroeg te Saint Server. Het is goed loopweer, het lanschap is afwisselend, druiven en een beetje bos. In Saint Servier zijn er diverse restaurants en brasserieen.Maar op zijn Frans, de meeste gaan om drie uur dicht en niet meer open. Uiteindelijk is er een restaurant open. Ik eet geconfijte eend met pasta. Door de streek waar de route nu doorheen loopt zijn er regelmatig eenden fokkerijen te zien. Eend is hier dan ook een echt streekgerecht, ik zal dat nog vaker eten.

Vrijdag, 5 juni, van Saint Servier naar Hagetmou, 17 km.
17 km is egenlijk te weinig om voor op pad te gaan, het schiet niet echt op. Maar dit is de planning van de voorgestelde etappes.Buiten de stopplaatsen van de voorgestelde etappes zijn er erg weinig mogelijkheden om een bedje te vinden. In de gesuggereerde stopplaatsen zijn er meestal speciale voorzieningen voor pelgrims. Het regent vandaag weer eens. De voorzieningen voor pelgrims is te Hagetmou een grote tent waar acht bedden in staan. Uirteindelijk slapen alleen Adrie en Dominiqeu daar ook. De overige pelgrims hebben kennelijk toch een andere plak gevonden voor de nacht. We dineren gezamenlijk bij de Chinees.

Zaterdag 6 juni van Hagetmou naar
Orthez, 28 km.
Het landschap is in de aanloop naar de Pyreneeen heuvelachtig met prachtige vergezichten. Om 0945 loop ik over de grens van Les Landes naar Pyrenees Atlantiques. Als ik aankom in Orthez eet en drink ik eerst wat in het stadje. Daar ontmoet ik Adrie en zijn dochter die een aantal dagen met haar vader mee zal gaan lopen. Dominiqeu heeft een chalet voor vier personen besproken op een camping die buiten het dorp ligt. Het is een mooi calet met alles er op en er aan. We besluiten daar wat te koken.Dominiqeu belt om een uur of zes dat hij moe is en niet verder komt naar de camping, hij vindt een adresje in het stadje.

Zondag 7 juni, van Orthez naar Sauveterre -de- Bearn 24 km.
Het is de gehele dag klauteren via soms behoorlijk stijle bospaadjes.De paden zijn blubberig en niet envoudig door te komen. Toch ben ik al vroeg in Sauveterre en vind daar een auberge Hotel. Het is 1 uur en de dame van de Auberge doet een beetje moeilijk over de kamer. Ze heeft het over vier uur of zo.Ik neem plaats in de tuin en kan daar wel heerlijk eten. Het is een klein gebeuren er zijn zo,n 10 gasten om te eten en de "zaak is vol".Ik krijg een vier gangen menu opgediend met veel wijn. Het is een eenmansbedrijf , de vrouw kan goed koken. In de loop van de middag arriveert Adrie en zijn dochter
's-Wendy ook hier.

Maandag, 8 juni, van Sauveterre naar Ostabat 26 km. Prachtige wandeling door de voor pyreneeen. Het is regenachtig en fris.Ik slaap in een grote nieuwe auberge net buiten Ostabat. het is erg wennen ineens in de drukte te zijn, er zijn wel 30 pelgrims. Er is goed eten en drinken. De eigenaar zingt in een onverstaanbaar Baskische taal.

Dinsdag 9 juni, van Ostabat naar st- Jean-Pied-de-Port, 21 km. Goede wandeldag door mooi gebied.Bij binnekomst te st- Jean staat Renee mij op te wachten. Ik vind het bijzonder dat zij hier is. Even later komt ook Adrie met Wendy aangelopen. Het geeft wel eenbijzonder gevoel om te st.-Jean-Pied- de -Port te zijn. Gevoelsmatig op tweederde van mijn reis. Voor vele anderen een begin van de Camino Frances. Er zijn veel pelgrims in st-Jean. Ik heb voor vier mensen besproken in L'Espri Du Chemin, om daar ook een beetje feestelijk afscheid van elkaar te kunnen nemen voor we Spanje in lopen. Omdat Spanje veel meer mogelijkkheden biedt dan Frankrijk om te overnachten kan je veel makkelijker ongepland op pad gaan en omdat een ieder toch zijn of haar eigen dynamiek heeft vermoed ik dat we elkaar daar niet meer zullen treffen.
Renee kan ook blijven eten in de herberg.Ook Jean Carlo en Daniel komen afscheid nemen. Het is echt een mooie avond met heerlijk eten en een prima sfeer. DE mensen van de gite doen dit werk vol liefde en dankbaarheid voor dat wat de Camino hen heeft gebracht. Beide hadden een goede baan in Nederland en na de Camino zijn ze gestart met deze herberg. Ze zijn zes maanden in st- Jean en proberen in de andere zes maanden op interim basis geld te verdienen in Nederland. In de herberg "klopt" alles.