Internet cafe gevonden

Allereerst voor Ryshomaro wil ik vertellen dat het prima met mij gaat. Het is nu de 6e loopdag en mijn lichaam protesteert niet meer als ik s,morgens de rugzak ophang en van start ga. Ik ben nu net in Mechelen aangekomen en ben gelijk een internet cafe ingedoken. Daar moet je je overigens niets van voorstellen. Drie aftanse computers en wat hokjes voor mensen die kennelijk geen telefoon hebben, maar, alla, beter dan niets.
Ik geef een korte impressie van alle dagen tot op heden. Ik heb al best aardig wat vreemdsoortige en aardige ervaringen die ik opschrijf en later wel eens uit zal werken als ik daar de inspiratie voor vind.

Op zaterdag 4 april de 1é dag van Barendrecht naar Heijningen 30 km. Om ongeveer 8 uur neem ik afscheid van Janny. Janny neemt nog en foto van het vertrek moment en ik ben op weg !! Ik heb een "Massaal" afscheid afgehouden door niet te vertellen wanneer ik weg zou gaan. Ik vertrek in rust en keer terug in rust. Het geeft echt een bijzonder gevoel om de eerste stappen te zetten voor een voorgenomen reis van 3000 Km. Het voelt goed. Ruim 4 maanden vrij. Vrij van verplichtingen, alleen lopen, eten en slapen. Vrijheid op het ritme van mijn eigen voeten. Het avontuur tegemoet! Niets gepland alleen de richting. Mijn hoofd is nog wel vol.Het weer is fris en rustig. Ik zing ,als vanzelf, vreemde liedjes van Boudewijn de Groot. Ik ben op pad!! Tussen Klaaswaal en Numansdorp zie ik in een weide bij een huis vreemde dieren. Ze lijken op schapen met lange nekken en grapigge gezichtjes. Ze maken vreemde sprongen, ik denk dat het Alcapa,s zijn.
Als ik bij de Haringvlietbrug kom
blijkt dat er aan gewerkt wordt.
De brug is afgesloten voor fietsers en voetgangers. Wat nu? Ik klim het taluut op en loop tussen alle machines door op het wegdeel dat opengebroken is. Steeds word ik aangehouden met opmerkingen dat ik daar toch niet mag lopen. Ik zeg dat ik van plan ben om 3000 KM te voet te gaan en dat ik er niet aan denk dat ik me de eerste dag al te laten stoppen. Later bleek dat er bussen werden ingezet om de mensen veilig over de autoweg heen te brengen en op een veilige plek af te zetten.
Ik loop stug door. Op enig moment komt een van de mensen die aan de brug werken me in zijn auto ophalen. Na omgereden te zijn en achteruit over de opgebroken weg gereden eist hij min of meer dat ik instap zodat hij me ongeveer 1000 meter verder weer op een veilige plaats af kan zetten. Hij zegt dat hij niet wil dat ik een artikeltje in de krant word van zoiets als: "Pelgrim op weg naar Santiago de Compostella op eerste dag van zijn reis verongelukt op de Haringvlietbrug". Onderaan de brug afgezet sta ik op een bord te kijken en af te wegen wat ik zal doen: Naar de camping te Willemstad of richting het zuiden via Heijningen en kijken of ik daar ergens kan overnachten. Er stopt een klein mannetje met een racefiets (naar later blijkt 82 jaar oud) en hij vraagt of hij me kan helpen.Ik schets hem mijn dillemma waarop hij zegt dat er een prima Bed en Breakfast adres is te Hijeningen op de Kraaiendijk. Hij stelt voor om te gaan kijken of er iemend is.Ik ga akkoord en ga rustig op weg richting Heijningen. Op enig moment komt de man weer terug fietsen en zegt dat er iemand thuis is. Ik vraag aan hem of hij iemand heeft gesproken " dat niet" zegt hij. Als ik op de Kraaiendijk loopt komt er een vrouw naar me toe en vraagt of ik de man ben die bij haar komt overnachten. Dan blijkt dat ze mij zeker 150 meter tegemoet is gelopen.Ik word ontvangen met koffie en lekkers en slaap mijn eertse nacht in het B. en B. van Henny en Jan.
Ze zijn pas gestart met het B. en B. en ik help nog even met het bevestigen van het uithangbord. Henny is supper enthousiast over mijn plannen. Bij het afscheid de andere morgen vraagt Henny of ik goed ben in de Franse taal. Als ik ontkennend antwoord geeft ze mij een boekje waarvan ze zegt dat dat me kan helpen.Ze wilt het wel terug hebben en ik beloof haar dat ik het terug zal brengen. Ik vind haar zo aardig dat ik het aanbod niet weiger. Het resultaat is dat ik extra gewicht in mijn toch al te zware rugzak meedraag voor ongeveer een maand, tot ik het boek aan Jannie mee naar huis kan geven. Ik ervaar de eerste dag al als een bijzondere.

Zondag 5 april 2é dag: Heijningen - Bergen op Zoom. 30 KM.
Na een prima ontbijt en afscheid van Henny ga ik op pad. Het is goed wandelweer, droog en zo nu en dan zon. Ik kom door het dorpje Moerstraten, de kerk staat open. Ik stap binnen om mijn eerste stempel op mijn credencial te scoren. Ik spreek een man aan en vraag of hij bij de kerk hoort, dat is zo. Hij blijkt de koster te zijn en woont in het huis naast de kerk. Een stempel is echter niet meer aanwezig.Ik krijg het aanbod om met de pastoor mee te rijden naar zijn huis in Wauw alwaar een stempel verkregen kan worden. Wauw licht zo'n tien KM buiten de route naar Bergen op Zoom, dus laat ik dat maar over gaan.
Ik heb diverse mooie ontmoetingen onderweg. Onder andere van Kees en Elly van Loon. Ze fietsen aan de over zijde van de weg en zien me lopen. Ze keren om en vertellen dat ze aan het trainen zijn om de tocht over enkele weken met de fiets te maken. Deze mensen zijn super enthousiast en vertellen dat ze de reis al eerder gemaakt in 2005. Kees merke op dat hij jaloers is omdat ik de tour te voet ga doen, volgens hem is dat de mooiste wijze van de Camino beleven. Hij kan dat niet wegens een blessure. Volgens Kees wordt deze reis echt het avontuur van mijn leven. Ik ga het ervaren.
Ik merk dat het anthousiasme aanstekelijk werkt en behoorlijk motiveert. Het is een lange loopdag, om 5 uur ben ik pas te Klavervelden in Bergen op Zoom.
Nadat ik weet dat ik kan overnachten in het hostel neem ik eerts een groot glas bier en rust.

Maandag 3e dag: Van Bergen op Zoom naar Putte, 30 KM. Goed loopweer, droog en zo nu en dan zon.
Onderweg raak ik in gesprek met een man op een fiets die mij in vijf minuten zijn hele hebben en houden vertelt. Hij is wiskunde leeraar, 60 jaar en gestopt met werken. Hij is rijk geworden van de verkoop van een huis dat hij voor 45 duizend gulden heeft gekocht en later voor 850 duizend euro verkocht. Ook vertelt hij over zijn vrouw en schoonvader waar hij nu in huis woont. Wat maakt dat iemand zoveel persoonlijks vertelt aan een vreemdeling?
Ik zoek in Putte de plaatselijke camping en zet daar mijn tent op.
Het restuarant is op maandag gesloten, er is verder niets te koop, dus ik eet wat uit mijn rugzak.

Kamperen met een klein (rugzak) tentje is weer wennen. In de ochtend dreigt er regen, ik prop snel de hele handel in mijn rugzak en ga op pad.Ik heb het idee dat het vroeger gemakkelijker ging. Ik merk dat ik geen 18 jaar meer ben.